03. Nowy przyjaciel

- Kiedy dojdziemy?

- Za chwilę.

- Acha. Czyli kiedy? – tak było ciągle, od kiedy Amaltea oznajmiła mu, że pozna jakieś lwiątko. Nagle przystanął.

- Co się stało Danu? – zapytała.

- A jeśli mnie nie polubi?

- Już to przerabialiśmy .

- No wiem, ale jak mnie nie polubi to nie będę miał kolegi.

- W sumie racja. Ale on cię na pewno polubi.

- Ha! Powiedziałaś ,,on’’ czyli to chłopak? – tryumfował książe, od paru ładnych chwil próbował coś się dowiedzieć o nowym kumplu. Oczywiście bez skutku.

- Och, Danu! – przez chwilę szli w milczeniu, aż nagle...

- To już tu. – Miejsce nie było nadzwyczajne. Normalna, mała grota. Tak się przynajmniej zdawało lwicy, bo Dandanu znowu stanął, a jego oczy zrobiły się wielkie jak spodki. Amaltea uśmiechnęła się pod nosem. Na małym lwiątku tak ogromne wrażenie zrobiła grota, obok której było jeziorko, a wejście do niej zasłaniała gęsta i długa trawa.

                                          ***

- Tato, to oni? – zapytało lwiątko.

- Tak. – odpowiedział znudzony lew.

- Witaj Mwezi. Przyprowadziłam Danu. – Amaltea przyjrzała się lwiątku

- Dzień dobry, Dandanu to mój syn Kishe. – książe skrzywił się słysząc pełne imię, ale nie powiedział nic, bo coś w tym lwie go niepokoiło.

                                                      

- Chłopcy idźcie się pobawić. – Zaproponowała lwica. ,,Taa, idźcie i nie wracajcie.’’ - Pomyślał lew. On nigdy nie lubił dzieci. Zawsze ponury, znudzony – taki był właśnie Mwezi. Nie interesował się własnym synem, ani żadnym innym lwiątkiem.